Funkcje ogólne i cechy
Cadvilla zawiera wiele ważnych ogólnych i podstawowych funkcji, które są warunkiem wstępnym udanego planowania. Tutaj zebraliśmy najważniejsze ogólne funkcje i właściwości naszego programu CAD.
Najważniejsze funkcje
(Uwaga: Kliknij na poszczególne funkcje, aby dowiedzieć się więcej na ich temat)
Program cadvilla dostarczany i instalowany jest w 10 różnych językach. Język interfejsu użytkownika można w każdej chwili zmienić na inny dostępny.
Interfejs użytkownika programu cadvilla dostępny jest w następujących językach:
niemiecki, angielski, francuski, hiszpański, włoski, niderlandzki, rosyjski, polski, słowacki, węgierski.
Program zawiera podręczniki w formacie PDF w języku niemieckim, angielskim i francuskim.
Plik instalacyjny programu cadvilla zawiera pakiet oprogramowania 32 bit oraz pakiet oprogramowania 64 bit. Standardowo instalowana jest wersja 32 bit. W przypadku systemu operacyjnego Windows 64 bit zostanie zainstalowana wersja 64 bit.
Do projektowania planów pięter 2D te same narzędzia są dostępne we wszystkich wersjach.
Oprócz wprowadzania danych dotyczących elementów konstrukcyjnych 2D (ściany, sufity, okna, drzwi, schody, …) plany 2D mogą być uzupełniane funkcjom graficznym 2D (linie, wielokąty, okręgi, …) zawartym w cadvilla.
Dodatkowo, symbole 2D mogą być również wstawiane do planu piętra. Program architektoniczny zawiera ponad 1000 standardowych elementów graficznych 2D z różnych obszarów. Obejmuje to między innymi
- Elementy graficzne 2D do projektowania wnętrz i planowania obiektów zewnętrznych
- Symbole elektryczne 2D do tworzenia projektów elektrycznych
- Symbole 2D do tworzenia planu ogrzewania lub planu wodno-sanitarnego.
- Elementy graficzne 2D z dziedziny bezpieczeństwa i gazu
Katalog symboli można łatwo rozszerzyć w dowolny sposób za pomocą funkcji rysowania 2D.
Niezależnie od tego, czy program architektoniczny jest używany do uchwycenia planu nowego pomieszczenia, czy przybudowy – cadvilla zapewnia narzędzia niezbędne do tego celu.
W ten sposób poszczególne elementy budowlane starego budynku, rozbiórki i przebudowy w planowaniu 2D mogą być wyświetlane w różnych kolorach i wyposażone w żądane wzory wypełnień.
Domyślne ustawienie programu architektonicznego do projektowania planów 2D są standardowo dostosowane do niemieckiej normy przemysłowej DIN. Dotyczy to na przykład wyświetlania okien, drzwi, wypełnień ściani linii wymiarowych.
Długość można wprowadzić w różnych jednostkach. Można wybrać pomiędzy danymi wejściowymi w metrach, centymetrach, milimetrach, jardach, stopach i calach.
Kąty można wprowadzać w stopniach lub radianach.
Wyświetlanie długości (np. wymiarowanie projektu) można dostosować do ustawień wejściowych. W imperialnym systemie pomiarowym, można również ustawić wyświetlacz imperialny i wyświetlacz stóp/calów w połączeniu. (Przykład: 7,55 ft lub 7 35/64 ft lub 7′-6 19/32″ lub 7′-6,55″)
Do wyboru są powierzchnie m2, cm2, mm2, jard do kwadratu, stopa do kwadratu lub cal do kwadratu dla wydajności powierzchni.
Objętość można wybierać spośród m3, cm3, mm3, jardów-, stop- lub cal sześciennych.
Żądane jednostki można ustawić za pomocą ustawień podstawowych w programie.
Korzystając z techniki foliowej zawartej w cadvilla, poszczególne piętra mogą być wyświetlane w różny sposób.
Dzięki technice foliowej elementy należące do siebie można grupować i przechowywać w poszczególnych warstwach / foliach (po angielski: layer). Folie te mogą być następnie pokazane lub ukryte w odpowiednim piętrze w zależności od potrzeb.
Umożliwia to na przykład sporządzenie planu instalacji elektrycznej z planu piętra poprzez blaknięcie w samodzielnie wykonanej folii zwanej „plan elektryczny” (na których narysowano tylko części składowe instalacji elektrycznej).
We wszystkich wersjach cadvillai projekt może składać się z kilku budynków, z których każdy ma dowolną ilość pięter.
W jednym projekcie można wprowadzic kilka budynków na tej samej lub różnej wysokości. Umożliwia to, na przykład, podział domu głównego i przyległego garażu na dwa budynki, natomiast wyświetlanie ich w jednym projekcie.
Jeśli dom główny i garaż mają różne wysokości pięter i garaż jest na innym poziomie niż dom główny, nie można uniknąć korzystania z kilku budynków w ramach jednego projektu.
Cadvilla zawiera obszerne biblioteki symboli, modeli 3D, tekstur i materiałów.
- ponad 1000 symboli 2D
- ponad 2000 obiektów 3D o wysokiej jakości
Wszystkie biblioteki mogą być rozbudowywane samodzielnie lub z prefabrykowanymi kolekcjami obiektów 2D / 3D.
- ponad 5500 wysokojakościowych tekstur
- ponad 1000 wysokojakościowych materiałów
Każdy materiał może zawierać różne tekstury i może być mieszany z dowolnym kolorem o określonej intensywności. Istnieją prawie niezliczone możliwości projektowania powierzchni. Własne tekstury lub skany można wstawić do katalogu tekstur za pomocą kilku kliknięć.
Wizualizacja 3D może być dostosowana szczególnie poprzez wsparcie cieni otoczenia w taki sposób, że budynek 3D wygląda fotorealistycznie. Efekt ten może być dodatkowo wzmocniony poprzez wstawienie obrazu tła nieruchomości.
W przypadku symulacji cieni w oknie dialogowym określa się czas początkowy i końcowy symulacji oraz położenie geograficzne prac budowlanych.
Następnie można w widoku 3D śledzić bieg cieni przez ustawiony okres jak na filmie video.
Na sąsiednim rysunku widać okno dialogowe oraz 3 zrzuty ekranu symulacji w czasie od godziny 9.00 do godziny 11.30.
Za pomocą tej funkcji można na przykład dokładnie sprawdzić plan obiektów fotowoltaicznych. Symulacja pomaga we właściwym umiejscowieniu elementów fotowoltaicznych oraz wygospodarowaniu z nich maksymalnej energii.
Oprogramowanie opiera się na modelu 3D, w którym definiowane są różne widoki.
Przedstawiony rysunek pokazuje perspektywiczny widok 3D oraz widok 2D z góry. Jednocześnie można wyświetlić kilka takich okien z różną treścią.
Ponieważ wszystkie widoki są równoprawne w ramach oprogramowania, użytkownik może (o ile ma to sens) przeprowadzać wszystkie działania, na przykład wybieranie, umieszczanie, przesuwanie itd., jednocześnie we wszystkich widokach. Aktualizacja widoków odbywa się w tym samym czasie, aby użytkownik mógł śledzić wyniki wprowadzanych zmian zarówno w widoku 2D, jak i 3D.
Widoki w pojedynczych oknach mogą być rozmieszczone sąsiadująco w układzie pionowym lub poziomym (patrz przykład) albo kaskadowo. Można je również wyświetlać w formie zakładek.
W aktywnym widoku 3D można aktywować tryb spaceru.
W tym trybie użytkownik steruje kierunkiem i nachyleniem poprzez poruszanie myszą. Za pomocą rolki myszy można zmienić wysokość punktu obserwacji.
Ruchem do przodu i w bok kieruje się standardowo za pomocą klawisza kursora. Inne kombinacje przycisków można ustawić w oknie dialogowym Spacer tak jak wszystkie pozostałe parametry.
Po przyciśnięciu podczas ruchu przycisku Shift ruch przyspieszy o ustawiony współczynnik.
Dzięki naszemu programowi architektonicznemu można nie tylko rysować i wizualizować plany pięter 2D w 3D, ale także uzupełniać je obiektami 3D do planowania przestrzeni wnętrznych i zewnętrznych.
Modele 3D do projektowania wnętrz i ogrodów mogą być dowolnie skalowane, zniekształcone i fakturowane w kolorze. Dokładne pozycjonowanie można wykonać w widoku 2D lub 3D.
Od cadvilla professional, możliwe jest importowanie modeli 3D z zewnętrznych formatów takich jak 3DS, Collada czy SketchUp. Daje to dostęp do milionów obiektów 3D różnych producentów i pozwala na szybkie zbudowanie własnej kolekcji obiektów 3D według własnych życzeń.
Program architektoniczny Cadvilla jest zatem nie tylko narzędziem do projektowania pięter, ale również narzędziem do projektowania wnętrz i ogrodów.
Na tworzenie pojedynczego pokoju lub zarysu, istnieje asystent, za pomocą którego można automatycznie utworzyć pokój w kilku krokach, pytając o pewne parametry.
Ogólne funkcje podstawowe – dostępne we wszystkich wersjach
Podstawowe funkcje projektowe służą do rysowania, konstrukcji i tworzenia domów, mieszkań i innych budynków i są zawarte we wszystkich wersjach cadvilla. Poniższa kompilacja przedstawia zarys najważniejszych szczegółów dotyczących funkcji.
Najważniejsze podstawowe funkcje konstrukcyjne
(Uwaga: Kliknij na poszczególne funkcje, aby dowiedzieć się więcej na ich temat)
W widokach 2D z góry oraz widokach ogólnych/przekrojach 2D dostępne są różne rodzaje linii pomocniczych oraz wariantów wprowadzania danych.
Linie dzielą się na proste pomocnicze oraz odcinki pomocnicze. Proste nie mają początku i końca, a odcinki mają punkt początkowy i końcowy — można to natychmiast zauważyć ze względu na różne wprowadzanie danych.
Wszystkie rodzaje linii pomocniczych można ukryć w każdym widoku ogólnym za pomocą narzędzia Widoczność w kategorii Elementy pomocnicze.
W odniesieniu do wszystkich rodzajów linii pomocniczych można zmieniać ustawienia dotyczące koloru i typu linii. Właściwości te można zmieniać później, ale także podczas wprowadzania linii pomocniczych za pomocą okna dialogowego Właściwości, dostępnego w menu kontekstowym po kliknięciu prawym przyciskiem myszy. Korzyści z wprowadzania danych polegają na tym, że wszystkie utworzone w ten sposób linie pomocnicze mają od razu odpowiednie właściwości i nie trzeba ich dopasowywać później.
Program umożliwia utworzenie dowolnych złożonych rzutów poziomych zgodnie z wymiarami. Wprowadzanie danych umożliwiają siatki, linie pomocnicze i opcje wprowadzania danych numerycznych.
Ponadto w menu kontekstowym znajduje się zbiór narzędzi Pomoce budowlane służący do wprowadzania danych. Są one pomocne szczególnie w przypadku tworzenia konstrukcji korzystając funkcji środka, przycięcia, punktu w odległości, pionu, punktu w równoległym przedłużeniu, punktu w przedłużeniu oraz wprowadzania współrzędnych.
Pomoce budowlane służą do wprowadzania wszystkich danych, np. dotyczących ścian, okien, drzwi, oraz umożliwiają szybkie utworzenie rzutu poziomego.
Podczas wprowadzania ścian należy wybrać następujące typy ścian.
- ściana zewnętrzna
- Nośna ściana wewnętrzna
- Wewnętrzna ściana nienośna
- lekka ściana konstrukcyjna
- parawan
- ograniczenie przestrzeni
Dla każdego typu ściany zdefiniowana jest norma, która zawiera grubość ściany, materiał, typ linii, wzór wypełnienia i strukturę warstwy. Parametry te mogą być zmieniane indywidualnie w dowolnym momencie poprzez zmianę właściwości „ścian” dla poszczególnych ścian.
Oprogramowanie automatycznie generuje strop dla każdego piętra po zewnętrznym konturze dla sąsiadujących ze sobą pomieszczeń.
W niektórych przypadkach nie są wymagane bądź pożądane stropy automatyczne. Dlatego umożliwiliśmy ich dezaktywację w oknie dialogowym Właściwości dla poszczególnych pięter. Ponadto można uniknąć generowania automatycznego stropu podczas kopiowania pięter.
Dodatkowo do stropów automatycznych można wprowadzić płytę stropową za pomocą prostokąta lub wielokąta.
W przypadku stropów można zdefiniować strukturę warstwową, podobnie jak w przypadku elementów konstrukcyjnych.
Elementy konstrukcyjne, jak ściany, stropy i podłogi, mają właściwości budowy warstwowej. Każda z wymienionych części budowlanych zawsze standardowo składa się z co najmniej jednej zdefiniowanej warstwy.
Istnieje możliwość wstawiania kolejnych warstw oraz zmiany ich ustawień. W odniesieniu do każdej warstwy można zdefiniować nazwę, grubość, materiał budowlany, linię rozdzielającą warstwy oraz położenie w strukturze warstw. Struktury warstwowe używane częściej można zapisać w folderze, aby były dostępne do dalszych projektów.
Zgodnie z definicją ściana wyświetlana jest następnie w widoku 2D z odpowiednimi deseniami wypełnienia, grubościami warstw, szrafowaniem, kolorami, wielkościami trzpieni i typami linii.
Oprogramowanie zawiera obszerną bibliotekę okien. Obejmuje ona okna z jednym skrzydłem lub dwoma skrzydłami, w połączeniu ze szczeblinami lub bez nich, a także okna ze wstępnie zdefiniowanymi materiałami oraz okna o ustalonych parametrach.
Po najechaniu myszą na rzut poziomy wyświetlone zostaną w obszarze Ściany wybrane do wstawienia okna (w formie podglądu) wraz z kierunkiem otwierania. Wprowadzanie danych może odbywać się w widoku 2D lub 3D.
Pozycjonowanie okien odbywa się za pomocą linii pomocniczych albo pomocy budowlanych.
Są one pomocne szczególnie w przypadku tworzenia konstrukcji za pomocą środka, przycięcia, punktu w odległości, pionu, punktu w równoległym przedłużeniu, punktu w przedłużeniu oraz wprowadzaniu współrzędnych.
W oknie dialogowym Właściwości dotyczącym poszczególnych okien oprócz szerokości, wysokości i wysokości parapetu wybierane są różne warianty przedstawienia widoku z góry, otworu, deski parapetowej, przekrojów i widoku ogólnego.
Ustawienia te można zapisać też jako standardowe dla dalszych projektów.
Oprogramowanie zawiera obszerny zbiór drzwi do wyboru. Są to zarówno drzwi standardowe, jak i drzwi szklane i bramy.
Po najechaniu myszą na rzut poziomy wyświetlone zostaną w obszarze Ściany wybrane do wstawienia drzwi (w formie podglądu). Wprowadzanie danych może odbywać się w widoku 2D lub 3D.
Pozycjonowanie drzwi odbywa się za pomocą linii pomocniczych albo pomocy budowlanych.
Są one pomocne szczególnie w przypadku tworzenia konstrukcji za pomocą środka, przycięcia, punktu w odległości, pionu, punktu w równoległym przedłużeniu, punktu w przedłużeniu oraz wprowadzaniu współrzędnych.
W oknie dialogowym Właściwości dotyczącym poszczególnych drzwi/bram oprócz szerokości, wysokości, kierunku otwierania i wysokości progu wybierane są różne warianty przedstawienia widoku z góry, otworu, przekrojów i widoku ogólnego.
Ustawienia te można zapisać też jako standardowe dla dalszych projektów.
Program po wstawieniu schodów automatycznie ustala szerokości i wysokości oraz rozsądny stosunek nachylenia do szerokości stopnia za pomocą stosunku nachylenia. W kolejnym oknie dialogowym można te wartości dalej uzupełniać.
Wszystkie schody można wykonać jako konstrukcję masywną lub drewnianą. W zależności od rodzaju budowy mamy do dyspozycji różne pola edycji. We wszystkich schodach można jednakowo przestawiać poręcz na prawą lub lewą stronę. Zmiany dotyczą nie tylko wymiarów elementów balustrady, jak poręcz, słupki, szczeble i podstawy poręczy, ale również oferują pewną liczbę wstępnie zdefiniowanych konturów tych części składowych.
Podczas wstawiania schodów podestowych powstają automatycznie pojedyncze podesty w jednym punkcie poligonowym. Pomiędzy podestami istnieje możliwy do zdefiniowania minimalny odstęp, według którego oprogramowanie generuje stopnie pomiędzy oboma podestami.
W celu utworzenia wymiennej prezentacji schodów w widoku 2D z góry można rozróżnić pomiędzy standardem, widoczną częścią dolną — opcjonalnie widoczną częścią górną albo prezentacją schodów z linią rozdzielającą.
Kominy rozpoczynają się w piętrze, w którym je wstawiono, i ciągną się przez wszystkie piętra położone powyżej oraz dach.
Opcje późniejszej zmiany wysokości służą do określania albo absolutnej wysokości od piętra, w którym znajduje się komin, albo względnej wysokości kalenicy głównej dachu znajdującego się na aktualnym budynku. Można również pracować przy stałej wysokości.
W obszarze Budowa można określać liczbę i wymiary kanałów oraz opcjonalnie wentylację.
Prezentacja komina w formacie 2D w widoku z góry standardowo zależy od formy modelu 3D. Różniące się prezentacje można przypisać za pomocą symboli 2D z katalogu. Prezentacja symboli skalowana jest automatycznie do absolutnych wymiarów komina.
Podciągi i nadciągi zachowują się podczas wprowadzania jak ściany, tj. przecinają się podczas wstawiania w dwa punkty w formie wielokąta lub pojedynczo.
Podciągi umieszczane są automatycznie pod stropem międzypiętrowym, a nadciągi — na konstrukcji nośnej stropu, przy czym zmieniają również podłogę w pomieszczeniu.
Oprócz szerokości i wysokości można zdefiniować też typ wyświetlanej linii, materiał do strony górnej, dolnej i zewnętrznej oraz strukturę warstwową.
Dostępne podpory mogą być o przekroju okrągłym lub kwadratowym. Oba warianty umieszczane są według uznania poprzez kliknięcie myszą. W oknie dialogowym Właściwości można określić ustawienia dotyczące wyomiarów, wyświetlenia obramowania oraz materiału budowlanego. Podpory przyjmują standardowo wysokość piętra oraz poziom warstwy, na której zostaną wstawione. Wysokość można jednak ustawiać ręcznie.
Rozszerzono automatyczne oraz dowolne konstruowanie dachu czterospadowego, mansardowego, ściany szczytowej, dachu półszczytowego z otworem, dachu dwuspadowego i jednospadowego oraz kombinacji tych form dachów.
Ponadto można zdefiniować: pokrycie dachu, konstrukcja drewniana, krokwie, szczegóły dotyczące desek szczytowych i okapowych.
Program generuje automatycznie proponowaną konstrukcję dachu, w tym pokrycia dachu, konstrukcji drewnianej, krokwi, szczegółów dotyczących desek szczytowych i okapowych.
Edytor dachu umożliwia określenie nowych, skomplikowanych form dachów w prosty sposób.
Dla każdej połaci dachu można określić typ profilu, np. dach szczytowy, jednospadowy, czterospadowy lub półszczytowy. W zależności od wyboru pojawiają się zapytania o wymagane parametry, które objaśniane są bezpośrednio w wizualizacji 3D za pomocą szkiców.
Określanie ścianek kolankowych oraz płatek stopowych dla wszystkich połaci dachu to kolejna z funkcji projektowania dachu.
W przypadku widocznych czół płatwi można ustawiać różne ich formy, które określa się za pomocą szczegółów dotyczących desek szczytowych.
Funkcjonalność w zakresie dodawania lukarn umożliwia wbudowanie różnego rodzaju okien dachowych w istniejące dachy.
Dostępne rodzaje lukarn to: lukarna dwuspadowa, lukarna jednospadowa, lukarna trójspadowa, lukarna trójkątna, lukarna trapezowa, lukarna baryłkowa oraz lukarna wole oko.
Lukarny są w pełni wmontowane w dach za pomocą ścianek i ościeżnicy. Podczas definiowania lukarny automatycznie generowane są jej ściany oraz daszek.
Zmiany konstrukcji drewnianej dachu uwzględniane są przy tym automatycznie. W miejscu, w którym zostanie wstawiona lukarna, usuwane są krokwie dachowe. Krokwie wstawiane są za to automatycznie do dachu lukarny.
Lukarnę można oczywiście zmieniać i poprawiać, jeśli to konieczne, za pośrednictwem różnych parametrów ustawień.
Biblioteka okien dachowych obejmuje duży wybór różnorodnych okien dachowych (niektóre z nich przedstawiono na rysunku). Do wyboru są oczywiście również okna dachowe firmy velux ®.
Rozmieszczanie okien dachowych może odbywać się w widoku 2D oraz 3D. Okno obraca się automatycznie w kierunku połaci dachu, gdy powierzchnia dachu zostanie zmieniona. W widoku 3D powierzchnie dachu, w których znajduje się okno, są przezroczyste, dzięki czemu widoczne są poniżej położone pomieszczenia i konstrukcje drewniane.
Podczas wprowadzania okien dachowych automatycznie generowane są zmiany w konstrukcji dachowej. Wymiary konstrukcji dachowych ulegające zmianom należy wstawić w oknie dialogowym Dach.
Pozycjonowanie okien dachowych odbywa się za pomocą myszy w zmiennej pozycji w powierzchni dachu. Na koniec można w oknie właściwości okien dachowych skonfigurować ustawienia liczbowe dotyczące ustalonej pozycji w odniesieniu do wysokości parapetu i przejścia.
Oznaczenie pomieszczenia, może oprócz wyznaczenia pomieszczenia zawierać następujące automatycznie ustalone wartości:
- Powierzchnia podłogi netto zgodnie z DIN277
- Przestrzeń mieszkalna według WoFlV
- powierzchnia podłogi
- objętość
- obwód podłoża
Podczas wyznaczania powierzchni i dużych elementów wszystkie elementy zawarte w planie (pomieszczenia, ściany, okna, drzwi, podpory, stropy, kominy, dachy) wymienione są w przejrzystej strukturze drzewa. Podczas wybierania pojedynczych elementów ze struktury drzewa w oknie szczegółów wyświetlane są odpowiednie właściwości, takie jak wymiary, powierzchnie, kubatura, formuły i wiele więcej, a także odpowiedni element zaznaczony jest kolorem czerwonym w rzucie poziomym.
Oprócz szczegółowego zestawienia wymiarów danego elementu użytkownik ma także optyczną kontrolę w widoku 3D.
Kompletne zestawienie wymiarów projektu można wygenerować w formie tabeli/listy w różnych formatach (Excel, PDF, RTF). Za pomocą wygenerowania pliku Excel można np. stworzyć listę wszystkich ścian wszystkich wymiarów i powierzchni do kolejnych kalkulacji i sporządzania ofert.
Do modelowania terenu służy szereg wstępnie zdefiniowanych form ukształtowania terenu, jak pagórki, obniżenia terenu, płaskowyż, wały, rynny i zbocza. Do wprowadzania danych dotyczących poszczególnych form ukształtowania terenu służą odpowiednie okna dialogowe.
Dodatkowo można wykorzystywać różne rodzaje powierzchni terenu. Do dyspozycji są pola uprawne, drogi, tarasy i zbiorniki wodne. Pracę ułatwiają odpowiednio dopasowane okna dialogowe — można na przykład wprowadzić drogi w formie wielokątów lub krzywych.
Rodzaje powierzchni terenu dopasowują się automatycznie do konturu terenu oraz formy jego ukształtowania.
Zdjęcia satelitarne, zdjęcia lotnicze, ale również dowolne inne zdjęcia można dopasować dzięki tej funkcji do terenu dzięki zaledwie jednemu kliknięciu.
Można więc na przykład zapisać szczegółowe widoki satelitarne działki pochodzące z Internetu, a następnie przeciągnąć na teren. Za pomocą okna dialogowego Właściwości otoczenia można następnie dopasować zdjęcie do terenu.
Wskazówka: Jako zdjęcie tła można zastosować na przykład widok ulicy (street view) obszaru albo widok 3D wycinka (widok ziemi).
Narzędzie planowania powierzchni służy jako narzędzie do generowania 3D płaszczyzn.
Po wyborze dowolnej płaszczyzny lub powierzchni (np. ściany, dachu, powierzchni mebla) można wygenerować powierzchnię równoległą do tej powierzchni w formie wielokąta, prostokąta lub równoległej płaszczyzny.
W kolejnym oknie dialogowym dotyczącym wygenerowanej powierzchni definiuje się grubość i odstęp od wybranej powierzchni.
Podczas wstawiania płaszczyzny rozpoznawane są zawarte w niej lub położone poniżej otwory, jak okna, drzwi lub nisze w ścianie, a następnie są one wyświetlane w oknie dialogowym.
Przykłady użycia do zastosowania narzędzia projektowania płaszczyzn:
- kształtowanie licowania fasady
- glazura do łazienki i kuchni
- opaski wokół okien
- tarasy i pozostałe powierzchnie do projektowania budynku od zewnątrz
- płyty robocze
- elementy dodatkowe na dachu
- i wiele więcej
Dostępne są cztery różne warianty funkcji pomiaru.
- Pomiar odcinków
- pionowy pomiar po wybraniu referencyjnego elementu budowlanego, np. strony ściany.
- Pomiar zakresu wielokąta i zawartych w nim m²
- pomiar kątów
Podczas wprowadzania danych aktualizowane są na bieżąco takie wartości, jak kąt i odstęp. Kliknięcie lewym przyciskiem myszki kończy procedurę pomiaru i wyświetla wynik na planie do czasu ukończenia nowego pomiaru albo zakończenia tego pomiaru za pomocą przycisku ESC lub poprzez menu kontekstowe.
Zasadniczo oprogramowanie rozróżnia wymiarowanie uproszczone, wielokrotne oraz wymiarowanie wysokości (w przypadku przekrojów i widoku ogólnego).
Ustawienia wymiarowania dotyczące rodzaju, linii i tekstu zmieniają się w istniejącym wymiarowaniu albo podczas wprowadzania każdego kolejnego wymiaru do okna dialogowego Właściwości.
Standardowo wymiarowanie przedstawiane jest zgodnie z normą DIN 1356. W uproszeniu wymiarowanie wyświetlane jest w następujący sposób:
– Miary większe niż 1 metr przedstawiane są w metrach z dwoma miejscami po przecinku. Kolejne wartości w cm, które muszą być zaokrąglone do 5, przedstawiane są w formie indeksu górnego wynoszącego 5.
– Miary mniejsze niż 1 metr wyświetlane są w centymetrach. Kolejne wartości w mm, które muszą być zaokrąglone do 5, przedstawiane są w formie indeksu górnego wynoszącego 5.
Do późniejszej zmiany ustawień dotyczących kilku lub wszystkich wymiarów służy funkcja Przenieś właściwości.
Warianty wymiarowania 3D są również do dyspozycji we wszystkich oknach podglądu 3D. Jednak służą one w nich raczej jako funkcja pomiaru, ponieważ wymiary zostają utracone wraz z zamknięciem podglądu lub okna dialogowego.
Rysunki rzutów poziomych 2D można po wprowadzeniu do programu poddać dokładnemu skalowaniu. Można więc zaimportować rysunki rzutów poziomych 2D, aby na ich podstawie wczytać model 3D budynku jak na światłokopii.
Proces tworzenia modelu 3D jest szybki i prosty.
- Wczytanie rysunku rzutu poziomego 2D:
Wczytanie rysunku z pliku JPG, BMP, PNG lub GIF. - Skalowanie rysunku:
Rysunek należy poddać skalowaniu do odpowiednich wymiarów, ponieważ podczas importu ma on dowolne wymiary i nieprawidłowe proporcje. Odbywa się poprzez wprowadzenie wymiaru referencyjnego z rysunku za pomocą dwóch punktów. Następnie pojawi się okno dialogowe ukazujące mierzoną wartość oraz umożliwiające wprowadzenie rzeczywistej wartości w formie numerycznej. Po zamknięciu okna rysunek zostanie zeskalowany do nowych wymiarów. - Wprowadzanie modelu 3D rzutu poziomego:
Można rozpocząć wprowadzanie/wykonywanie światłokopii rzutu poziomego. Wymiary dotyczące grubości ścian, okien i drzwi można bezpośrednio pobrać z wprowadzonego rysunku za pomocą funkcji pomiaru i wymiarowania.
Um die 3D Visualisierung möglichst realitätsnah erscheinen zu lassen, können sie im Projekt ein Foto der realen Grundstücksumgebung als Hintergrund hinterlegen.
In der 3D Ansicht können sie danach das 3D Modell in das Bild „reindrehen” und haben damit einen ersten viruellen Blick auf Ihr neues Zuhause in der realen Umgebung.
Raytracing (przetwarzanie światła i cienia) w widoku 3D stanowi ważną cechę programu cadvilla. Podczas tego procesu wszystkie widoczne elementy i obiekty uwzględniane są w wizualizacji z odpowiednimi ustawieniami.
Opcje ustawień, jak filtr AA (filtr antyaliasingowy), które określają cienie i cienie gradientowe oraz intensywność przed rozpoczęciem procesu raytracingu, mają istotny wpływ na jakość przedstawienia
W widoku 3D oprogramowanie zawiera linie pomocnicze 3D z różnymi wariantami wprowadzania danych.
- linia pomocnicza równoległa do osi x, y i z
- dowolny odcinek pomocniczy i
- linia pomocnicza, łamana linia pomocnicza
- linia pomocnicza równoległa w płaszczyźnie
- linia pomocnicza w oddalonej płaszczyźnie
- dowolna linia pomocnicza (2 punkty) w płaszczyźnie – pionowa linia pomocnicza w płaszczyźnie
- linia pomocnicza pozioma i pionowa w płaszczyźnie
Przy wprowadzaniu linii pomocniczych 3D oznaczona zostaje aktualna pozycja przez kursor 3D, który chwyta powierzchnie, krawędzie i punkty załamania. W tworzeniu linii pomocniczych położonych dowolnie lub w odniesieniu do osi pomaga wyświetlanie linii.
Ta funkcja umożliwia wstawianie własnych tekstów do widoków albo wgrywanie i formatowanie danych tekstowych. Można wyznaczyć miejsce dla całego tekstu.
Funkcja Autotekst zawiera wypełniacze zastępujące zmieniające się wartości, jak nazwa projektu, imię i nazwisko autora oraz inne. Dostępne wypełniacze autotekstu składają się z właściwości widoków, jak nazwa i skala, a także zawartości okien dialogowych dotyczących właściwości projektu, takich jak nazwy, adresy i komentarze dotyczące planu budowy, autora projektu i wykonawcy.
Poprzez zapisywanie tekstów i wykorzystywanie właściwości autotekstu można tworzyć szablony tekstowe i używać ich w przyszłych projektach bez konieczności ręcznego dopasowywania treści specyficznych dla projektu. W połączeniu z symbolami 2D oraz normalną funkcjonalnością w zakresie rysowania możliwe są również dodatkowe obszary zastosowania, takie jak pola tekstowe i legendy.
Teksty pozycji służą do opisywania elementów (jak np. okien, obiektów 3D lub ścian) poprzez umieszczenie na planie tekstu wraz z linią łączącą z wybranym elementem. Jeśli w wybranym miejscu położonych jest na sobie kilka elementów, można wybrać odpowiedni za pomocą menu kontekstowego.
Wszystkie właściwości tekstów pozycji, jak treść tekstu i wyświetlanie, można zmienić według potrzeb za pomocą okna dialogowego, do którego dostęp uzyskuje się w wyniku dwukrotnego kliknięcia tekstu pozycji, albo za pomocą menu kontekstowego Właściwości wybranego tekstu.
Dzięki temu narzędziu wspomagającemu wprowadzanie danych można uzupełnić widok 2D, jak np. widok z góry, przekroje, widok ogólny i perspektywę równoległą, kolejnymi szczegółami jak linie, wielokąty, okręgi, elipsy, łuki, teksty i mapy bitowe.
W ten sposób można uzupełniać rysunki do dalszego planowania szczegółowego, jak np. ustawienia dotyczące montażu instalacji sanitarnych lub elektrycznych.
Elementy wykorzystane w edytorze grafiki 2D, jak linia, wielokąt, prostokąt, okrąg i elipsa, dopracowuje się za pomocą różnych właściwości dotyczących grubości linii i krawędzi, obramowania oraz deseni wypełnienia. Określa się je w odpowiednich oknach dialogowych.
Dzięki elementom siatki 3D można wypełniać powierzchnie (np. ściany, podłogi) elementami 3D w równomiernym rozłożeniu w rzędach i kolumnach.
Typowe zastosowania elementów siatki 3D to okładziny elewacyjne, lustra z płytek, zewnętrzne płyty podłogowe, płyty drewniane, izolacja termiczna i wiele innych. Wystarczy kilka kliknięć, aby pokryć pojedyncze ściany aż do całych elewacji budynku powierzchniami 3D lub pokryć powierzchnię tarasu deskami drewnianymi.
Automatycznie pod uwagę brane są otwory w ścianach (np. okna lub drzwi).
Wygenerowane powierzchnie 3D mogą być wypełnione różnymi teksturami i materiałami, zarówno pojedynczo, jak i w kolumnach lub rzędach.
Otrzymasz listę części zainstalowanych elementów 3D z prawidłowymi wymiarami do kalkulacji lub wyceny.
Ta funkcja jest niezwykle pomocna przy dodawaniu źródeł światła do istniejących i nowych obiektów.
Rozróżnia się pomiędzy:
- dodaniem światła otoczenia
- dodaniem światła skierowanego
- dodaniem światła skierowanego
- dodaniem światła punktowego.
Światła otoczenia oświetlają wszystkie powierzchnie sceny równomiernie i tym samym zwiększają jasność. Nie generują jednak żadnego cienia.
Światła skierowane oświetlają scenę z jakiegoś kierunku i są „wewnątrz” w nieskończony sposób oddalone od pozycji obserwującego/budynku. Przykładem światła skierowanego jest słońce.
Światła punktowe nie mają zdefiniowanej pozycji w obiekcie i odpowiadają rzeczywistemu oświetleniu w ramach właściwego wyposażenia. Światło rozchodzi się we wszystkich kierunkach dookoła swojego źródła.
Światła skierowane, podobnie jak światła punktowe, znajdują się w jakiejś pozycji w stosunku do obiektu i odpowiadają również prawdziwym światłom. Jednak światła nie rozchodzą się we wszystkich kierunkach (jak światła punktowe), ale w formie kuli mającej kierunek, nachylenie i kąt otwarcia.